| مهرورزی درقلب ماست | |||
 |
باز هم یک خبر خوش ویک تبریک ویژه ...
دوستان خوبم ...
باز هم اتحاد وهمبستگی ملت ما حماسه آفرید
((دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای ))
باز هم کلمه ی سحرآمیز ما می توانیم کار خودش را کرد
شکر وسپاس خداوندی را که همیشه وهمه جا پشتیبان ما بوده هست وخواهد بود
با همین دیدگان دیدگان اشک آلود ،
باهین روزن گشوده به دود،
به پرستو،به گل،به سبزه درود!
به شکوفه،به صبحدم ،به نسیم،
به بهاری که می رسد از راه،
چند روز دگر،به ساز وسرود.
ما که دل های مان زمستان است،
ما که خورشیدمان نمی خندد،
ما که باغ وبهارمان پژمرد،
ما که پای امیدمان فرسود،
ماکه در پیش چشم مان رقصید،
این همه دود زیر چرخ کبود ،
سر راه شکوفه های بهار ،
گریه سر می دهم با دل شاد!
گریه ی شوق ،با تمام وجود!
سال ها می رود که از این دشت،
بوی گل یا پرنده ای نگذشت.
ماه ،دیگر دریچه ای نگشود ،
مهر، دیگر تبسمی ننمود!
اهرمن می گذشت وهر قدمش،
ضربه ی هول ومرگ ووحشت بود!
بانگ مهمیزهای آتش ریز
رقص شمشیرهای خون آلود!
اژدهامی گذشت ونعره زنان
خشم وقهر وعتاب می فرمود!
وزنفس های تند زهرآگین
باد، همرنگ شعله بر می خاست
دود بر روی دود می افزود!
هرگز ازیاد دشتبان نرود
آنچه را اژدها فکند وربود!
اشک در چشم برگها نگذاشت ،
مرگ نیلوفران ساحل رود
دشمنی کرد با جهان پیوند
دوستی ،گفت با زمین بدرود!
شاید ای خستگان وحشت دشت،
شاید ای ماندگان ظلمت شب
در بهاری که می رسد از راه
گل خورشید آرزوهامان
سر زد ازلای ابرهای حسود!
شاید اکنون کبوتران امید
بال در بال آمدند فرود
پیش پای سحر بیفشان گل!
سرراه صبا بسوزان عود !
به پرستو ،به گل ،به سبزه، درود !
خداوند زیباست وزیبایی ها را دوست دارد...
باید به یکدیگر عشق بورزیم ،
اما عشق را به بند نکشیم .
بایکدیگر باشیم ویکدیگر را دوست بداریم ،
اما ...
نه آنقدر که نتوانیم بدون یکدیگر زندگی کنیم واسیر هم شویم؛
زیرا این امر سد راه موفقیت ها وپیروزی های ما می شود .
براى عالمین رحمت بود. آن قدر دلش براى آدمها مى سوخت که نزدیک بود خودش را به خاطر مردم بکُشد . ائمه ما (ع) هم همین طور بودند . حضرت زهراى اطهر (س) مجسمه مهرورزى ، عشق به ناس و مردم است و الان هم امام زمان و حضرت حجة بن الحسن العسکرى (ع) نماد عشق به مردم است. اصلاً مگر مى شود بدون مهر به یکدیگر به آن نقطه رسید. به فرض اینکه ما به نقطه اى رسیدیم که همه جاده هایمان اتوبان چهارخطه شد، همه شهرهایمان فرودگاه داشت، در همه خانه ها آسانسور و سیستمهاى صوتى و تصویرى پیشرفته بود و اصلاً به جایى رسیدیم که آدمها یک شاسى مى زدند طى الارض مى کردند. از اینجا یک شاسى مى زد، با یک چشم به هم زدنى در مشهد، کرمان، شیراز و اهواز بود . قطارها ، متروها ، اتوبوسها و آخرین و پیشرفته ترین فناوریها در اختیار ملت ما بود، اما دلهاى مردم از هم جدا بود ، آیا آن محیط با جهنم تفاوتى داشت ؟ حتماً تفاوتى نداشت. پس برنامه هایى که ما تنظیم مى کنیم، حتماً باید در متن و بطنش نزدیک کردن و علاقه مند کردن دلهاى مردم به هم باشد. اتفاقاً آثار وضعى فراوانى هم براى ما دارد. اگر مردم همدیگر را دوست داشته باشند ، اجحافها ، تقلبها و بعضى کارهاى سطح پایین انجام نمى شود . سسیتها ، کم گذاشتنها و خلاف قانون انجام دادنها صورت نمى گیرد . مگر پدر یا مادرى براى بچه شان کم مى گذارند ؟ نمى گذارد . دوستش دارند...
|
4595:کل بازدید |
|
|
7:بازدید امروز |
|
|
0:بازدید دیروز |
|
|
درباره خودم
| |
فروزان جعفریان
معلم هستم عاشق زندگی وهمسر وفرزندم برای تک تک جوانان ایرانی آرزوی سربلندی وموفقیت می کنم | |
|
لوگوی خودم
| |
|
| |
بایگانی | |
|
بهار 1386 | |
اشتراک | |
